Betekenis van dyscalculie
Het woord dyscalculie komt uit het Grieks en Latijn betekent slecht kunnen rekenen.
Het voorvoegsel 'dys' komt uit het Grieks en betekent 'slecht'.
'Calculie' komt van het Latijnse 'calculare', dat 'rekenen' betekent.
Dat woord 'calculare' komt weer van 'calculus', dat 'kiezelsteen' betekent of 'steentje' op het rekenbord.
Dyscalculie is een rekenstoornis die dikwijls samengaat met nog
een aantal andere beperkingen, zoals ruimtelijk inzicht,
klokkijken, slechter geheugen, spellingsproblemen, gebrek aan inzicht.
Er zijn aanwijzingen dat het een aangeboren erfelijke stoornis is, met een neurologische achtergrond.
Dyscalculie: een rekenstoornis
Dyscalculicus: iemand die dyscalculie heeft
Dyscalculici: meerdere mensen die dyscalculie hebben
Dyscalculisch: bijvoegelijk naamwoord van dyscalculicus
Uitspraak:
d y s c a l cu l i e [DISkalkulie]
d y sc a l C Ú l i c i
[diskalKUliesie]
Vroeger werden kinderen met dyscalculie dom en lui gevonden, faalangst was het resultaat.
Nog steeds wordt het probleem onderschat.