Dyscalculie: Erfelijkheid of familiaire andoening

[mariah]

Ik heb gestemd op 'nee, ik ben de enige'.

Ik had liever gehad dat het één en ander gewoon eerlijk verdeeld was.

[Alathariel]

Beetje laat, maar ik reageer ook nog even voor de statistieken .

Ik ben de enige. Mn vader is fantastisch met rekenen, hij heeft me veel geholpen met wiskunde. En werd dan altijd vreselijk kwaad als ik iets niet snapte, omdat hij niet kon bevatten dat ik iets wat zo simpel was voor hem, niet snapte (volgen we t nog ?).
Mijn moeder is beter in talen dan exacte vakken, maar ze kan wel gewoon goed en snel rekenen.
Mijn broertje zit in 5 VWO, profiel Natuur en Techniek, en haalt zevens, achten en negens voor wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Zegt genoeg he .

T is wel jammer, ze kunnen alledrie niet bevatten dat dingen die voor hun zo simpel zijn, ik er echt, absoluut niet inkrijg. Vooral mn vader dus, die werd in die periode dat ie me hielp dan echt vreselijk kwaad omdat ie dacht dat ik t expres deed. En dan voelde ik me zeer dom, als ik t echt absoluut niet snapte, en hij dan tegen me ging zitten schreeuwen en schelden. Zat ik daar met een volledige black-out, moest ik van hem hardop denken over de opgave. Meer dan 'eh, eh' kwam er dan niet uit, waardoor ie nóg kwader werd.
Maar ik ga een beetje off-topic .

[alex]

ik denk zelf dat er zeker een erfelijkheidskwestie speelt in onze famlie. jammer van deze enquete is dat je slechts 1 persoon kan keizen! in mijn famlilie langs de vrouwelijke lijn zijn er meer te noemen. mijn moeder kan zeer slecht rekenen maar dat wil ze niet horen of weten. haar moeder had ook een probleem met cijfers, ik heb een fors rekenprobleem en mijn dochter ook. mijn zoon heeft moeite met rekenen maar hem gaat het beter af dan met ons allemaal bij elkaar. mijn vader was een wiskundige. mijn zusje haar dochter kan niet rekenen en haar broer kan zich redelijk handhaven.

[alex]

Vooral mn vader dus, die werd in die periode dat ie me hielp dan echt vreselijk kwaad omdat ie dacht dat ik t expres deed. En dan voelde ik me zeer dom, als ik t echt absoluut niet snapte, en hij dan tegen me ging zitten schreeuwen en schelden.

voor mij zo herkenbaar wat je hier schrijft. ze dachten van mij dat ik lui was en niet wilde leren. maar ik snapte er van voor naar achter geen bal van de herinneringen die ik aan mijn schooltijd heb laat ik maar liever achterwege, wat een hel.... veel verdriet zit daar.

[Tineke]

Ik weet het pas van toen ik in het eerst middelbaar zat, dat ik dyscalculie heb. Daarvoor zei de meester steeds dat ik gewoon mijn best niet deed voor rekenen.

Sinds ik de test afgelegd heb, is ook voor mijn papa veel duidelijk geworden: cijfers omdraaien, klok moeilijk kunnen lezen,...

We zijn zeker dat papa ook dyscalculie heeft.