Mijn complimenten voor deze informatieve site!
Ik herken veel van de verhalen en ik moet er letterlijk van huilen, echt waar. Ik begrijp niet dat er nog zoveel scholen zijn die niet eens de moeite nemen om zich te informeren over dyscalculie.
Ik heb het volgend meegemaakt:
Toen mijn dochter in groep 3 zat ontdekte ik, door spelenderwijs sommen maken, dat zij een rkenprobleem had. Ik heb dit bij haar toenmalige juf aangekaart en die vond mij een overbezorgde moeder. Volgens haar hadden meer kinderen dat en dat het in groep 4 wel goed zou komen. Ik mocht niet met mijn kind oefenen en moest me bzighouden met mijn taak als ouder. Zij had ervoor geleerd en ik moest het maar aan haar verlaten. Verder moest ik mijn dochter niet lastigvallen met rekenen omdat ze buiten schooltijd moest spelen voor haa ontwikkeling.
Ik heb het een tijd laten rusten en ontdekte gegeven moment dat mijn kind erg ongelukkig werd en vlchtgedrag begon te vertonen.
Bij de juf in groep 4 is het probleem weer aangekaart en ik was weer overbezorgd. Tot er op gegeven moment ook agressief en astig gedrag bij kwam kijken. Mijn kind werd gepest, de juf deed er niks aan en ontkende het zelf, dat ze dom was en de juf pakte de kinderen niet aan.
Gegeven moment kwam ze met het voorstel om mijn dochter te laten testen door het ABC en omdat ik wilde weten wat het probleem was, waar het zat en hoopte dat er een goed advies uit zou komen, heb ik mijn toestemming gegeven. Ik was door mensen ui mijn omgeving gewaarschuwd niet te tekenen omdat men andere bedoelingen heeft.
Uiteindelijk werd ze getest op een ochtend. Het rapport werd besproken met de begeleidster van het ABC. Ik, als leek, begreep eruit dat het slech gesteld was met mijn kind en vroeg meteen of ze dan niet naar het SBO of SO moest. Mij werd verteld dat het niet zo erg gesteld was en dat zij met een goed handelingsplan de basisschool normaal zou kunnen doorlopen. Ze zou alleen nooit een ster zijn in rekenen en ze wa sterker in de ander vakken. Hield van schrijven en is zeer creatief met het maken van tekeningen, schilderijen als het bedenken van toneelstukjes, etc.
Enkele weken na de uitslag en bespreking van het onderzoek had ik een gesprek met de juf en die deelde, zonder enig uitleg, mee dat zij en het team hadden besloten dat mijn kind naar het spec. onderwijs moest en schoof mij een formulier onder mijn neus om te tekenen. Ik heb me hiertegen verzet omdat ik vond dat dat niet de juiste manier van handelen was. Toen ik haar vroeg wat de gevolgen waren als ik niet zou tekenen antwoordde ze:"als zij verknipt raakt is het jou risico". Allerlei leugens heeft ze verkondigd en kreeg de directie achter haar.
Gegeven ogenblik ben ik een confrontatie angegaan met haar in bijzijn van de ABC begeleidster en een directielid. Ze bleef volhouden en uiteindelijk heb ik me rechtstreeks tot haar gericht en vroeg haar mij diep in mijn ogen aan te kijken en te zeggen dat ik voor haar zat te liegen. Ze werd rood en kon zich niet meer herinneren. Wat zei het directie lid?; een miscommunicatie.
Ik heb geprbeerd mijn dochter van school te halen en ben tot 3x toe door de school tegen gewerkt. Ik heb via internet info gezocht, boeken gelezen en herkende bij discalculie veel symtomen die mijn dochter had. De IB-er van de school wist er niks van maar wist wel te vertellen dat mijn dochter dat niet had. Ik heb gesmeekt om een gerichte test voor een diagnose om de juiste SBO school t te kunnen zoeken als ze toch naar het SBO zou gaan. De school vertikte het aan mee te werken.
Mijn dochter werd steeds bozer en ongelukkiger. Ze frusteerde gewoon. Ik heb bijlessen betaald die een andere aanpak hanteerden en toen ging het langzaam beter met haar. Wat schiep mijn verbazing? Mijn docher mocht niet op die wijze haar bewerkingen maken. Het kind gaf letterlijk op 10 min. gesprekken aan dat ze de methode van de bijles juf beter begreep en waarom zij niet op die manier mocht werken. De juf vond het verwarrend voor mijn kind. Ik heb honderden euro's betaald, ik heb een psycholoog haar laten testen en begeleiden over een periode van een aantal maanden om een beter beeld te krijgen vergeleken met een ochtendje een kind 2 uurtjes te testen en haar hele psyche te analyseren.
Mijnkind werd achtergesteld door de juf, tegen gewerkt en noem maar op. Mijn kind huilde en vroeg zich af wat ze had gedaan dat de juf zo een hekel aan haar had.
De psycholoog is zelf op school geweest om haar tijdens de les te observeren voor zijn rapportage. De juf moest een vragenlijst invullen en hiermee gaf ze aan dat mijn kind rijp was voor linische behandeling in een psychiatrische inrichting. Als ik er aan terug denk komen spontaan de tranen weer. Ik heb slapeloze nachten gehad. Al die tegenwerking. Ondanks de psycholoog bij 2 gesprekken is geweest en zijn bevindingen heeft aangekaart en voorstellen heeft gedaan, heeft de school dat terzijde geschoven/ 2 jaar lang heeft ze die juf gehad. UIteindelijk was een handelingsplan opgesteld voor het automatiseren en uit verhalen van mijn kind begreep ik dat de juf weinig met haar bezig was. Ze kreeg opdrachten om te maken en moest die zelf nakijken.
UIteindelijk hebben ze zorgplatform ingeschakeld voor ambulante begeleiding. Hier is niks mee gedaan. Er is alleen bemiddeld om haar op school te houden en een beter handelingsplan op te stellen. Dit ziet er beter uit en onlangs heb ik een gesprek met haar meester gehad en het lijkt weer berg afwaarts te gaan. Hij heeft afspraken met haar gemaakt om zelf haar programma samen te stellen. Is zij klaar dan moet ze het met een antw. boek nakijken en zelf naar de mr. toegaan als ze iets niet begrijpt. Doordat zij vaak vragen heeft, is het storen en heeft ze een maximaal aantal keren dat ze iets mag vragen. Nu is ze bang om naar hem te gaan als ze haar max bereikt heeft. De frustaties beginnen opnieuw want nu gaat taal achteruit. Ze was gek op dat vak en uit een toevallig gesprek hoorde ik dat ze dat niet meer leuk vindt. Blijkt dat ze moeite heeft met het ontleden en niet oplette tijdens de uitleg, moet ze het maar bekijken. Zij zegt dat alles abracadabra wa voor haar en omdat ze het niet meer kon volgen en niks mocht vragen zij naar buiten zat te kijken.
Ik voel me zo moedeloos en dreig nu overspannen te raken door dit alles. Ik wil best zelf voor een onderzoek betalen maar wat voor zin heeft het als de school bepaalt of die er wat mee doet of niet. Mijn kind wordt gewoon de vernieling ingeholpen omdat ik geweigerd heb te tekenen voor spec. onderwijs. Heb ik niet het recht om eerst eendiagnose vastgesteld te krijgen om op basis daarvan de juiste schoolsoort of school te kiezen voor mijn kind? De scholen krijgen zoveel geld om achterstanden weg te werken, waarom gebruiken zij het daar niet voor?
Kan iemand mij adviseren wat te doen? Ik weet het echt niet meer.
Mijn kind wordt nog onzekerder en twijfelt aan zich zelf. Hierdoor durft ze nog maar weinig initiatief te tonen en kijkt steeds rond als niemand naar haar kijkt en uitlacht.
Alvast bedankt voor het lezen van deze lange tekst. Ik ben blij dat ik mijn verhaal in ieder geval kwijt kan hier.
Vriendelijke groet,
Pearley, een wanhopige moeder
Iris 
Dyscalculie met een achterstand van ong 2 a 3 jaar. Mijn Dyscalculie was al veel eerder door mijn moeder opgemerkt maar mijn juf vondt dit onzin 
